Top 25 atrakcji Grodna

Grodno leży na granicy z Polską nad brzegiem Niemna. Miasto znane jest od X wieku jako ośrodek rzemiosła, handlu i sztuki. Pierwszą rzeczą, która rzuca się tutaj w oczy, jest niesamowita liczba świątyń zbudowanych 300-400 lat temu. Są wśród nich kościoły katolickie, cerkwie, kościół luterański i synagoga. W Grodnie znajduje się również wiele klasztorów, co świadczy o bardzo aktywnym życiu religijnym w mieście.

Dużym zainteresowaniem cieszą się także budowle cywilne – rezydencje mężów stanu z czasów Rzeczypospolitej, twierdze, zamki i zabudowa miejska. Grodzieńskie ulice i place mają z jednej strony typowy wygląd i architekturę dla Europy Wschodniej, z drugiej strony wyglądają na całkiem zadbane i nowoczesne, jakby zostały specjalnie wyczyszczone i odrestaurowane na przyjazd turystów.

Co zobaczyć i gdzie pojechać w Grodnie?

Najciekawsze i najpiękniejsze miejsca na spacery. Zdjęcia i krótki opis.

Park Giliberta

W XVIII wieku na terenie parku znajdował się największy ogród botaniczny w Europie, założony przez francuskiego biologa JE Giliberta. Naukowiec przybył do Grodna na zaproszenie burmistrza i otworzył akademię medyczną. Była to pierwsza wyższa uczelnia na Białorusi. Tak więc historia parku rozpoczęła się od małego ogrodu aptecznego, który wyrósł na pełnoprawny ogród z setkami roślin z całego świata.

radziecka ulica

Jedna z najstarszych ulic w historycznym centrum Grodna, o długości około 500 metrów. Prawie w całości zachowała się tu zabudowa z XIX - początku XX wieku, są jeszcze budynki wcześniejsze, datowane na XV-XVII wiek. Również na ulicy znajduje się wiele instytucji rozrywkowych i kulturalnych. Spacer po bruku ulicy Sowieckiej jest obowiązkowym elementem trasy turystycznej w Grodnie.

Ogród zoologiczny w Grodnie

Największe zoo na Białorusi, od dawna - jedyne w kraju. Powstał w 1927 roku jako oddział zoologiczny z inicjatywy pasjonatów z miejscowego stowarzyszenia miłośników przyrody. Do 1936 roku liczba zwierząt wzrosła do 400, wśród nich były duże egzotyczne drapieżniki. Podczas II wojny światowej wielu mieszkańców zginęło, resztę wywieziono do Królewca. Odbudowa rozpoczęła się w 1945 roku od pary osłów, jeleni i jednego pawia.

stary zamek

Budowla obronna z XI wieku, zbudowana w czasie, gdy Grodno stało się częścią Wielkiego Księstwa Litewskiego. Do dziś zachowały się pozostałości XIV-wiecznej twierdzy zbudowanej za czasów księcia Witolda, który zamienił bastion wojskowy w zamek-rezydencję. W XVII wieku kompleks został zniszczony przez wojska rosyjskie, w XVIII wieku przez Szwedów. Za każdym razem zamek był restaurowany, jednak nie zachował swojego pierwotnego wyglądu architektonicznego.

nowy zamek

Pałac Królewski z XVIII wieku, który służył jako letnia rezydencja królów litewskich i polskich. Został zbudowany według projektu K. F. Peppelmana w stylu neoklasycystycznym z elementami rokoka. To tutaj podpisano historyczne porozumienie o podziale Rzeczypospolitej między Rosję i Prusy, po którym państwo to przestało istnieć. Pierwotny budynek spłonął w 1944 roku i został odbudowany w 1952 roku.

Katedra św Franciszka Ksawerego

Katedra katolicka, która ma status bazyliki mniejszej. Budynek powstał w XVII wieku jako część klasztoru jezuitów - jednego z najbogatszych klasztorów ówczesnej Rzeczypospolitej. Dominującym stylem architektonicznym budynku jest barok

Kościół i klasztor Bernardynów

Bazylika z XVI-XVII w., która w wyniku licznych przebudów nabrała cech kilku stylów: barokowego, gotyckiego i renesansowego. Wnętrze kościoła zachowało swój niepowtarzalny trzystuletni wygląd

Kościół i klasztor Brygid

Zespół uważany jest za zabytek architektury wczesnego baroku. Został zbudowany w pierwszej połowie XVII wieku kosztem K. Weselowskiego, męża stanu Wielkiego Księstwa Litewskiego. Upadek klasztoru rozpoczął się w XIX wieku, w wyniku czego do początku XX wieku opuściły go prawie wszystkie zakonnice. W czasach sowieckich mieściła się tu placówka medyczna, w 1990 roku kompleks zwrócono katolikom.

Kościół Matki Boskiej Anielskiej

Obecny klasztor katolicki, ufundowany w 1635 r. Początkowo wszystkie zabudowania były drewniane, w 1660 r. rozpoczęto budowę murowanego kościoła w stylu barokowym. W latach 1863-1919 klasztor służył jako więzienie dla duchowieństwa polskiego, później funkcjonował jako klasztor franciszkanów. W tej chwili kompleks jest czynny - mieszkają w nim nowicjusze i mnisi.

Klasztor Narodzenia-Bogorodichny

Klasztor prawosławny, który do połowy XIX w. (przed przejściem Grodna pod protektorat Cesarstwa Rosyjskiego) był katolicki. Aby zorganizować życie monastyczne, przeniosły się tu przeorysze i nowicjuszki z orszańskiego klasztoru. Instytucja istniała do lat 60. XX wieku, po czym została zamknięta. Życie klasztorne wznowiono w latach 90. XX wieku, kiedy zaczęto odnawiać zniszczone budynki.

Cerkiew Borysoglebskaja

Świątynia położona jest nad brzegiem Niemna. Jest to rzadki zabytek okresu starożytnej Rusi, zachowany na terenie Zachodniej Białorusi. Przypuszczalnie budowla została wzniesiona w XII wieku i konsekrowana na cześć książąt Borysa i Gleba. Już w XVI wieku kościół popadał w ruinę w wyniku częstych najazdów krzyżowców i panowania na tym terenie katolickiego odłamu chrześcijaństwa. Obecnie, mimo stanu wyjątkowego, świątynia funkcjonuje.

Wielka Synagoga Chóralna

Pierwsza świątynia żydowska w Grodnie została zbudowana w XVI wieku według projektu S. Gucciego, ale budynek spłonął w 1617 roku. Ten sam los spotkał kolejny budynek. Nowoczesna, trzecia synagoga została zbudowana według projektu I. Frunkina w 1905 r. w stylu eklektycznym z przewagą elementów mauretańskich. W czasie II wojny światowej bardzo zniszczeniu uległ bogaty wystrój wnętrz, który w latach 90-tych XX wieku zaczęto aktywnie odnawiać.

Katedra wstawiennicza

Cerkiew z początku XX wieku, zbudowana w retrospektywnym stylu ruskim według projektu M. M. Prozorowa. Katedra została poświęcona pamięci poległych w bitwie pod Cuszimą iw bitwie pod Port Arthur. W przeciwieństwie do innych instytucji religijnych działał nieprzerwanie zarówno w latach okupacji niemieckiej, jak iw okresie prześladowań religijnych w okresie sowieckim. W 2000 roku, w przededniu setnej rocznicy, kompleks został gruntownie odrestaurowany.

kościół luterański

Jedyny obecnie działający kościół protestancki w Grodnie. Został zbudowany kosztem zamożnej społeczności niemieckiej w połowie XIX wieku. W 1912 roku przeprowadzono pierwszą przebudowę. Po tym, jak większość Niemców opuściła Grodno w wyniku dwóch wojen światowych, kościół stał w opuszczonym miejscu do czasu przystosowania go przez władze na magazyn. W 1995 roku budynek przekazano odradzającej się gminie luterańskiej.

Teatr Dramatyczny w Grodnie

Budynek sceny dramatycznej to oryginalny zabytek architektury, który od razu przyciąga wzrok. Został zbudowany w latach 80-tych z konstrukcji żelbetowych i murowanych. Bryła budynku przypomina odwróconą koronę. Nigdzie indziej w Grodnie i okolicznych miastach nie ma takich budowli. G. Mochulsky pracował nad niezwykłym projektem.

Grodzieński Obwodowy Teatr Lalek

Teatr lalek jest najstarszą sceną na Białorusi. Mieści się on w XVIII-wiecznym budynku otoczonym parkiem Gilibert. Od początku XIX wieku budynek pełni funkcję sceny teatralnej. W ciągu następnych dziesięcioleci był kilkakrotnie przebudowywany, aby pomieścić przedstawienia i wystarczającą liczbę widzów. Teatr lalek istnieje tu od lat 80.

Muzeum Historii Religii

Kolekcja powstała w 1977 roku, ale wtedy nosiła nazwę Republikańskie Muzeum Ateizmu i Historii Religii. Początkowo ekspozycja mieściła się w klasztorze, ale po zwróceniu budynku cerkwi eksponaty przeniesiono do pałacu Karola Chreptowicza, barokowej rezydencji z połowy XVIII wieku. W salach muzeum można zobaczyć retrospektywę historyczną wszystkich religii, które istniały na terytorium Białorusi.

Grodzieński Gabinet Osobliwości

Kunstkamera w Grodnie została otwarta w 2012 roku

Muzeum Farmacji

Najstarsza apteka na Białorusi, otwarta w 1709 r. przy klasztorze jezuitów i działała z powodzeniem do lat 50. XX wieku. Istnieje wersja, w której instytucja działa od 1687 roku. Ekspozycja muzealna mieści się w trzech salach, w których można poznać historię rozwoju przemysłu farmaceutycznego na przestrzeni setek lat. Niemniej jednak większość przedmiotów pochodzi z XIX-XX wieku.

Muzeum Maksyma Bogdanowicza

M. A. Bogdanowicz jest białoruskim poetą klasycznym. Urodził się w Mińsku, aw latach 1892-1896 mieszkał z rodzicami w Grodnie. Muzeum na terenie domu Bogdanowiczów zostało zorganizowane w 1986 roku. Otwarcie ekspozycji poprzedziły żmudne prace: rekonstrukcja wnętrz, gromadzenie rzeczy należących do rodziny i dokumentów archiwalnych. Do 1995 roku kolekcja liczyła ponad 13 000 pozycji.

Dom-muzeum Elizy Ożeszko

Białoruska pisarka Eliza Ożeszko zyskała popularność nie tylko w swoim kraju – jej twórczość jest wysoko ceniona w Polsce. Muzeum jej imienia mieści się w domu będącym wierną kopią budynku, w którym Eliza mieszkała aż do śmierci w 1910 roku. Muzeum zostało otwarte w 1958 roku, w 1976 roku podjęto decyzję o całkowitym rozebraniu podupadłego budynku i wybudowaniu nowego .

wieża straży pożarnej

Remiza strażacka i wieża zostały zbudowane pod koniec XIX wieku po niszczycielskim pożarze, w którym zginęło 600 domów. Po tragedii mieszkańcy uznali, że lepiej raz wydać pieniądze niż cierpieć z powodu ewentualnych pożarów w przyszłości. Wieża jest budowlą sześciokondygnacyjną, wykonaną z cegły. Przylega do prostokątnego budynku zajezdni. Ostatnie piętro wieży służy jako punkt obserwacyjny, do którego prowadzą spiralne schody.

Wieże ciśnień „Kasya” i „Basya”

Dwie wieże o wysokości 20 metrów, zabytki architektury przemysłowej XIX - początku XX wieku. Obecnie mieszczą się w nich pracownie plastyczne. Podobne konstrukcje znajdują się w wielu miastach Rosji i Białorusi, ale w Grodnie w pobliżu znajdują się dwie wieże, co wynikało ze specyfiki systemu zaopatrzenia w wodę. Podczas odbudowy jedna wieża została przemalowana na delikatny róż, druga na beż.

Twierdza Grodno

System fortyfikacji, który ukształtował się w XII-XX wieku. W różnych okresach należał do imperiów niemieckiego i rosyjskiego, a także Rzeczpospolitej. Twierdza nie straciła znaczenia militarnego aż do końca II wojny światowej, w wyniku której została poważnie zniszczona. Do dziś zachowało się kilka fortów, piwnic i punktów obserwacyjnych.

Kanał Augustowski

Kanał żeglowny o długości ponad 100 km, łączący Wisłę z Niemnem, znajdujący się na terytorium Białorusi i Polski. Znajduje się na terenie specjalnie chronionym, objętym ochroną UNESCO i jest zabytkiem architektury inżynierskiej. W celach turystycznych wykorzystywany był od lat 20. XX wieku do wybuchu II wojny światowej. Ponowny wzrost zainteresowania tym miejscem nastąpił pod koniec XX wieku.