Top 30 atrakcji Mińska

Po raz pierwszy Mińsk jest wymieniony w „Opowieści o minionych latach” z XI wieku. Przez długie stulecia istnienia udało mu się odwiedzić zarówno genialną stolicę, jak i zwykłe prowincjonalne miasto. Architektura białoruskiej stolicy to przedziwne splot stylów i epok. Ulice i place zdobią barokowe katedry katolickie i tradycyjne cerkwie, średniowieczne domy z dachami krytymi dachówką mieszają się z nowoczesnymi muzeami.

Wycieczki turystyczne do Mińska zyskują coraz większą popularność. Stolica Białorusi oferuje nie tylko ciekawe trasy zwiedzania, ale także wyśmienitą kuchnię i urozmaicony program rozrywkowy za całkiem adekwatne pieniądze. W Mińsku nie ma zgiełku i hałasu, za to są zielone parki, malownicze zaułki i gościnni ludzie.

Co zobaczyć i gdzie pojechać w Mińsku?

Najciekawsze i najpiękniejsze miejsca na spacery. Zdjęcia i krótki opis.

górne miasto

Historyczne centrum białoruskiej stolicy, które w swoim wyglądzie zachowało cechy XII wieku. Od XVI wieku w Górnym Mieście zaczęła osiedlać się mińska szlachta. Zabytki architektury tego obszaru reprezentują mieszankę stylów: od klasycyzmu i baroku po współczesność i eklektyzm. Od XVI wieku na placach i ulicach Górnego Miasta wznoszono świątynie, klasztory i domy modlitwy różnych wyznań.

Przedmieście Trójcy

Zespół architektoniczny położony na miejscu klasztoru z X wieku. Do XIX wieku teren ten zajmował rynek miejski, następnie na jego miejscu wybudowano kamienne dwory i założono park. Obecnie budynki są wykorzystywane jako muzea, galerie wystawowe, kawiarnie i sklepy z pamiątkami, w jednym z domów mieści się opera. Wygląd Przedmieścia Trójcy jest prawie całkowicie zachowany w pierwotnej formie.

Ratusz w Mińsku

Zabytek architektury-remake wybudowany w 2004 roku. Nowy ratusz jest kopią XVII-wiecznego budynku. Został wysadzony w powietrze na rozkaz Mikołaja I w połowie XIX wieku po zniesieniu prawa miejskiego magdeburskiego na terenie Mińska (ustawy te dawały władzom lokalnym szerokie uprawnienia i zapewniały im całkowitą samodzielność polityczną) . Pomysł odbudowy ratusza pojawił się w latach 70-80. XX wiek.

Plac Niepodległości

Największy plac w Mińsku, otoczony słynnymi zabytkami. Budowę rozpoczęto w latach 30. XX w. wg planu architekta I. Langbarda. Do 1991 roku plac nosił imię V.I. Lenina, a po rozpadzie ZSRR zmieniono jego nazwę. To miejsce jest popularne wśród mieszczan i gości Mińska, tutaj ludzie lubią umawiać się na spotkania i randki w pobliżu muzycznej fontanny.

Plac Zwycięstwa

Majestatyczny szeroki plac, zaprojektowany i zbudowany w pierwszej połowie XX wieku, pierwotnie nosił nazwę „Okrągły Plac”. Dominantą architektoniczną obszaru jest Pomnik Zwycięstwa wykonany z szarego granitu, wzniesiony dla upamiętnienia Wielkiej Wojny Ojczyźnianej 1941-1945. Zdobią ją wysokie płaskorzeźby sławiące wyczyn żołnierzy radzieckich. Wieczny Płomień płonie w pobliżu pomnika.

Biblioteka Narodowa Białorusi

Nowoczesne centrum wielofunkcyjne zlokalizowane w budynku o nietypowej architekturze. Pierwszy budynek biblioteki powstał w 1926r. pod koniec lat 80-tych. XX wieku postanowiono przebudować i zmodernizować obiekt. Projekt M. Vinogradova i V. Kramarenko wygrał ogólnounijny konkurs, ale prace rozpoczęto dopiero 13 lat później i zakończono w 2006 roku. Nowy budynek Biblioteki swoim kształtem przypomina fasetowany diament, który symbolizuje wiedzę o świecie i wartość nauczania.

Zamek Piszczałowski

Zabytek historyczno-architektoniczny z początku XIX wieku, zaprojektowany przez Kazimierza Khrschanovicha. Klientem był właściciel ziemski R. Pishchallo. Dominującym stylem budowli jest pseudogotyk, który sprawia, że ​​zamek wygląda jak średniowieczna twierdza. Znajdowało się tu jedno z najsolidniejszych więzień w Europie, w którym przetrzymywano rewolucjonistów, buntowników i innych niezadowolonych z władzy.

Dom Rządu Republiki Białoruś

Kompleks zlokalizowany jest na Placu Niepodległości. W środku siedzi białoruski parlament i gabinet ministrów. Dom Rządowy wzniesiono w 1934 r. na miejscu drewnianej niskiej zabudowy. Budynek powstał w typowym dla tamtych czasów stylu „sowieckiej gigantomanii”, w latach 30. XX wieku. był to najwyższy budynek w Mińsku. Wnętrze zdobi rzadki pięciotonowy żyrandol w kształcie gwiazdy.

Pałac Republiki

Budynek, na terytorium którego odbywają się uroczyste uroczystości państwowe ku czci Dnia Niepodległości Białorusi i Dnia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej. Co roku odbywa się tu również choinka noworoczna, występują gwiazdy muzyki pop, organizowane są festiwale, konferencje prasowe i spotkania biznesowe. Przed pałacem znajduje się pomnik „Kilometr Zero Białorusi” w postaci granitowej piramidy, od której zaczyna się odległość wszystkich dróg kraju.

„Brama Mińska”

Zespół architektoniczny w uroczystym stylu „imperium stalinowskiego”, składający się z dwóch symetrycznych 11-piętrowych wież. Atrakcja znajduje się na Placu Dworcowym. Wieże zdobi duża tarcza niemieckiego zegarka, herb ZSRR oraz rzeźby żołnierza, kołchoźnika, robotnika i inżyniera. Bramy Mińska to rozpoznawalny symbol miasta, następca drewnianych Gwiezdnych Wrót dawnej dzielnicy Zamczysche.

Teatr Opery i Baletu Bolszoj

Główna i jedyna scena operowa Republiki Białoruś. Budynek powstał w latach 30. XX wieku, zaprojektowany przez G. Ławrowa i I. Langbarda w stylu architektonicznym radzieckiego konstruktywizmu. Ze względu na swoją wartość kulturową obiekt jest klasyfikowany jako zabytek o znaczeniu narodowym. W teatrze działa dziecięce studio muzyczne i zespół „Białoruska Capella”.

Teatr Janki Kupały

Jeden z najstarszych białoruskich teatrów. Swoje podwoje otworzyła dla publiczności w 1920 roku. Scena znajduje się na terenie mińskiego teatru gubernialnego, zbudowanego pod koniec XIX wieku z darowizn cywilnych. W 1944 otrzymał imię na cześć białoruskiego klasyka literatury i poety Janki Kupały. Obok teatru znajduje się XIX-wieczny zagospodarowany Plac Aleksandra, ozdobiony grupą rzeźbiarską „Chłopiec z łabędziem”.

Narodowe Muzeum Sztuki

Muzeum jest uważane za jedną z największych galerii w Europie Wschodniej. Dwadzieścia zbiorów muzealnych zawiera ponad 27 tysięcy dzieł sztuki białoruskiej i światowej. W muzeum eksponowane są obrazy, rzeźby, grafiki, ikony, panele tekstylne, dekoracje. Białoruską sztukę reprezentuje kolekcja ponad 11 tysięcy eksponatów. Muzeum ma kilka oddziałów - w Mohylewie, Mińsku i Raubiczach.

Muzeum Historii Narodowej

Ekspozycja znajduje się na terenie jednego z oddziałów Państwowego Banku Rosji, zbudowanego na początku XX wieku. Kolekcja powstała z inicjatywy Mińskiego Towarzystwa Miłośników Przyrodników. Początkowo muzeum posiadało pięć działów: etnograficzny, historyczny, archeologiczny, przyrodniczy, artystyczny. W czasie II wojny światowej zbiory uległy znacznemu zniszczeniu, dlatego fundusze muzealne trzeba było tworzyć od samego początku.

Muzeum Historii Wielkiej Wojny Ojczyźnianej

Muzeum, w którym przechowywane i eksponowane są eksponaty z okresu wojny 1941-45. Zespół muzealny prowadzi aktywną działalność edukacyjną i patriotyczną: organizuje masowe imprezy tematyczne, inicjuje badania naukowe, prowadzi konferencje prasowe w mediach. Dla zwiedzających organizowane są fascynujące wycieczki, podczas których można poznać niuanse historii Wielkiej Wojny Ojczyźnianej.

Dom-Muzeum I Kongresu RSDLP

Mały drewniany budynek przy ulicy Zachariewskiej, w którym w marcu 1898 r. odbył się pierwszy zjazd członków Partii Socjaldemokratycznej (przyszłych bolszewików). Już w 1923 r. otwarto tu muzeum pamięci, jednak budynek został zniszczony w czasie II wojny światowej. Dekretem Stalina został odrestaurowany w 1948 r. W funduszach znajdują się dokumenty, numery gazet, materiały partyjne. Wewnątrz odtworzono atmosferę końca XIX wieku.

Katedra Najświętszej Marii Panny

Katolicka katedra z początku XVIII wieku, która została wzniesiona przy klasztorze jezuitów. Świątynię odwiedzały znane postacie historyczne: Piotr I, król Szwecji Karol XII, hetman Mazepa, Mikołaj II i inni. Budynek został zniszczony w czasie II wojny światowej, w latach 50-tych. jego wygląd został znacznie zmieniony i dostosowany do społeczeństwa kultury fizycznej. Katedra została odrestaurowana do 2000 roku, obecnie jest głównym kościołem katolickim w Mińsku.

Katedra Zesłania Ducha Świętego

Główna świątynia Cerkwi Prawosławnej Białorusi. Początkowo mieścił się tu klasztor Kosmy i Demiana, jednak w XVII wieku budynek został przekazany kościołowi katolickiemu i mieścił się w nim zakon bernardynów. Katedra powróciła do prawosławnych dopiero w XIX wieku. W 1870 r. przy świątyni otwarto klasztor. Po rewolucji 1917 r. zaprzestano nabożeństw, ale od 1942 r. świątynia znów działa i nie została ponownie zamknięta.

Czerwony kościół

Oficjalna nazwa świątyni to Kościół św. Symeona i św. Heleny. To malowniczy kościół katolicki w centrum Mińska, zbudowany z czerwonej cegły. Został wzniesiony na początku XX wieku kosztem arystokraty Edwarda Wojniłowicza, którego dzieci Szymon i Alena zmarły w dość młodym wieku. Aby uwiecznić pamięć o swoim ukochanym potomstwie, szlachcic postanowił wybudować kościół i przekazał na ten cel imponującą sumę pieniędzy.

Katedra Świętych Apostołów Piotra i Pawła

Najstarszy kościół stolicy Białorusi, cenny zabytek historyczno-architektoniczny początku 17-go wieku. W XVIII wieku rosyjska cesarzowa Katarzyna przeznaczyła fundusze na odbudowę, dlatego na jej cześć przemianowano katedrę. W 1991 roku katedrze przywrócono pierwotną nazwę. Wewnętrzne ściany budynku zdobią wspaniałe freski. W świątyni przechowywana jest ikona Trzech Męczenników Wileńskich z relikwiami świętych.

Klasztor Bernardynów

Klasztor należał do jednej z gałęzi zakonu franciszkanów, który na Białorusi znany jest jako zakon bernardynów. Na początku XVII wieku bracia katoliccy zadowalali się skromnym drewnianym kościołem, jednak pożar z 1644 roku zniszczył całą zabudowę. Murowaną świątynię i klasztor wzniesiono kilka lat później. W połowie XIX wieku ziemie te wraz z majątkiem zostały skonfiskowane bernardynom, a później klasztor przekazano cerkwi prawosławnej.

Wyspa Łez (Wyspa Odwagi i Smutku)

Kompleks pamięci w zakolu rzeki Swiłocz naprzeciw przedmieścia Trójcy Świętej. Powstał dla uczczenia pamięci żołnierzy poległych podczas konfliktu zbrojnego w Afganistanie w latach 1979-1989. Kompleks jest sztuczną wyspą połączoną z brzegiem łukowym mostem. W centrum Isle of Tears znajduje się kaplica pamiątkowa. Na jego ścianach widnieją nazwiska wszystkich Białorusinów, którzy zginęli w Afganistanie.

Park Czeluskincewa

Park miejski do spacerów i rekreacji z przejażdżkami, placami zabaw i terenami rekreacyjnymi. Na terytorium znajduje się również parkiet taneczny, letnia scena i specjalnie wyposażone miejsca do gier intelektualnych. Park pojawił się w latach 30. XX wieku, w 1974 roku przeprowadzono zakrojoną na szeroką skalę przebudowę i wymianę starych atrakcji. Nowsze rekonstrukcje przeprowadzono w 2000 roku.

Centralny Park Dziecięcy. Maksym Gorki

Jeden z najpiękniejszych i najstarszych parków publicznych w Mińsku. Uważa się, że został założony w 1805 roku. Początkowo był to ogród namiestnika, przeznaczony dla reszty szlachty. Pod koniec XIX wieku przyszła moda na sport, w parku pojawiły się korty tenisowe, boiska do krokieta i stadion. Po rewolucji 1917 r. wszystkie klasy uzyskały dostęp do terytorium. Dziś park został przekształcony, aby bawić dzieci w każdym wieku.

Park Łoszyckiego

Zespół parkowy z XVIII-XIX wieku o powierzchni ponad 100 hektarów. To świetne miejsce na spokojne spacery i relaks z dala od hałaśliwych ulic. Latem w parku można jeździć na rowerze, zimą na terenie znajdują się stoki narciarskie. Pierwsze wzmianki o Łoszycy pojawiły się już w XVI wieku. Według legendy po parku błąka się duch Jadwigi Lubańskiej, żony właściciela majątku Łoszyckiego Jewstafija Lubańskiego. Dziewczyna utopiła się w rzece z poczucia winy za zdradę męża.

Muzeum Bouldera

Skansen przyrodniczy w dawnym korycie rzeki. Terytorium ma status pomnika przyrody. Tutaj na trawnikach wśród ścieżek leży ponad dwa tysiące głazów o różnej wielkości i kształcie. Większą część Muzeum Głazów zajmuje ekspozycja „Mapa Białorusi”, złożona z materiałów naturalnych. Na terenie parku znaleziono kamienne kamienie młyńskie ze starożytnymi słowiańskimi runami.

Zoo w Mińsku

Zoo zostało otwarte w 1984 roku iw naszych czasach nadal się rozwija i rozszerza. Początkowo było to małe zoo w Mińskiej Fabryce Samochodów, w 1997 roku zoo zostało przekazane państwowym funduszom. Na terenie znajduje się delfinarium, małpiarnia i zamek lwów. Liczba zwierząt stale rośnie, buduje się dla nich nowe nowoczesne wybiegi. Zoo w Mińsku aktywnie angażuje się w działania na rzecz ochrony zwierząt.

Chatyń

Słynny kompleks pamiątkowy wzniesiony na miejscu spalonej wsi w czasie II wojny światowej. Kompozycja utrwala pamięć o wszystkich ludziach, którzy ucierpieli, zostali zabici i okaleczeni przez niemieckich okupantów. Zwiedzających wita postać mężczyzny z martwym synem w ramionach. To Iosif Kaminsky, jedyny dorosły, który przeżył pożar w Chatyniu. Wszystkie pomniki na terenie Chatynia wykonane są z szarego granitu, który symbolizuje popiół z pożarów.

Dudutki

Muzeum Etnograficzne Rzemiosł Ludowych pod Mińskiem. Na terenie znajduje się stary młyn, warsztat garncarski i kuźnia, kurnik, piekarnia i browar, ogród zoologiczny i stajnia. W kawiarni z kuchnią narodową goście mogą skosztować białoruskich potraw. Na terenie kompleksu Dudutki znajduje się hotel, w którym chętni mogą zatrzymać się na kilka dni.

Zamek w Mirze

Twierdza obronna z XVI wieku w mieście Mir, popularna atrakcja i wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Kompleks znajduje się 100 km. z Mińska. Budynek jest unikalnym przykładem „gotyku białoruskiego”, jest najbardziej wysuniętym na wschód budynkiem pierwotnej architektury gotyckiej w całej Europie. Zamek przetrwał kilka oblężeń i przebudów, praktycznie zachował swój pierwotny wygląd.