Top 16 - atrakcje Tadżykistanu

Tadżykistan to mały kraj Azji Środkowej położony u podnóża Pamiru. Prawdziwym skarbem tego państwa są jego naturalne atrakcje: duszna dolina Wachsz, najwyższe ośnieżone szczyty Jewgienija Korzhenevskaya i Ismail Samani, malownicza górska droga Trasa Pamirska, wiodąca przez bezdenne wąwozy i wysokie płaskowyże, górskie jeziora o wyjątkowej urodzie oraz liczne parki narodowe.

Ludzie przyjeżdżają do Tadżykistanu nie tylko po to, by podbić majestatyczne szczyty Pamiru. Tutaj na turystów czekają ciekawe eko-trasy, poprowadzone przez najpiękniejsze miejsca w kraju oraz poznanie bogatej kultury tadżyckiej. Wiele tradycji jest nadal pieczołowicie pielęgnowanych w rodzinach. Całe dynastie rzemieślników, hafciarzy, jubilerów mieszkają w starożytnych miastach Istaravshan, Kulyab i Khujand.

W stolicy Duszanbe iw głównych miejscowościach turystycznych wygodne hotele są gotowe na przyjęcie gości, w bardziej odległych prowincjach do dyspozycji podróżnych są skromne rodzinne pensjonaty. Miejscowi są gościnni i chętnie przyjmują obcokrajowców, którzy chcą lepiej poznać swoją ojczyznę.

Co zobaczyć w Tadżykistanie?

Najciekawsze i najpiękniejsze miejsca, zdjęcia i krótki opis.

Góry Fann

Węzeł górski w zachodniej części systemu górskiego Pamir-Alai. Turyście jawią się tutaj turkusowe i szmaragdowe jeziora, lodowce i rwące rzeki. Dzięki dobrej dostępności komunikacyjnej (można tam dojechać z Samarkandy), Góry Fann są popularnym celem wycieczek pieszych, eko-rekreacji i sportów ekstremalnych.

Jezioro Karakul

Największy naturalny zbiornik wodny w Tadżykistanie i największe jezioro we wschodnich Pamirach. Znajduje się na wysokości ponad 3 km nad poziomem morza. Zimą tworzy się tu skorupa lodowa o grubości ponad jednego metra, a latem temperatura wody nie przekracza 12 ° C. Jezioro znajduje się w niezwykle pięknym, ale raczej odległym Okręgu Autonomicznym Gorno-Badakhshan.

Pamir

Duży system górski Azji Środkowej, którego część znajduje się w Tadżykistanie. Nazwa jest tłumaczona jako „dach świata”, „stopa ptaka”, „stopa śmierci”. Trzy szczyty górskie o wysokości ponad 7 km. na terytorium tadżyckim: Ismail Samani Peak, Ibn Sina Peak, Korzhenevskaya Peak. W systemie górskim Pamir jest wiele lodowców i wiecznie ośnieżonych grzbietów.

Muzeum Narodowe Tadżykistanu

Znajduje się w Duszanbe i zawiera kilka działów tematycznych: historia starożytna i średniowieczna, historia nowożytna, sztuka, przyroda. Pod kierunkiem muzeum stale organizowane są wyprawy, w wyniku których uzupełniane są zbiory eksponatów. Budynek muzeum, zbudowany w stylu barokowym, ma wartość architektoniczną.

Maszt flagowy Duszanbe

Struktura obok Pałacu Narodów w Duszanbe, na której powiewa flaga narodowa. Przyciąga uwagę tym, że jest najwyższym masztem flagowym na świecie. Wysokość wynosi około 165 metrów. Główne elementy konstrukcyjne powstały w Dubaju i ostatecznie zmontowane w stolicy Tadżykistanu w latach 2010-2011.

Pomnik Ismaila Samaniego w Duszanbe

Pomnik wzniesiony na cześć emira Abu Ibrahima Ismaila ibn Ahmeda z dynastii Samanidów. Władca ten założył duże i silne państwo w Azji Środkowej ze stolicą w Duszanbe. Pomnik wzniesiono w 1999 roku dla uczczenia obchodów 1100-lecia państwa Samanidów. Projekt wygląda reprezentacyjnie i jest ozdobiony bogatymi wykończeniami.

Twierdza Hissar

Pozostałości budynku, który ma ponad 2500 lat. Dobrze zachowane bramy zostały zbudowane w XVI wieku przez jednego z emirów Buchary. Wcześniej twierdza była rezydencją władców. Grubość murów twierdzy przekraczała 1 metr, na dziedzińcu znajdował się basen i ogród. Oprócz bramy zachowały się do dziś fragmenty murów i część budynków.

Twierdza Chujand

Znajduje się w mieście Chujand. Jego historia związana jest z walką miejscowej ludności z hordami Czyngis-chana. Na oblężenie twierdzy wielki chan wysłał 75 000 ludzi. Po upadku obrony budowla została zniszczona przez wojska mongolskie i przez kilka wieków nikt nie pamiętał o ruinach. W XVI wieku twierdza została odrestaurowana i stała się rezydencją miejscowego władcy.

Ajina Tepa

Obszar, na którym znaleziono klasztor buddyjski z VII-VIII wieku. w wyniku wykopalisk w 1961 roku. Kilka lat po rozpoczęciu prac w jednym z korytarzy, który uznawany jest za największy w Azji Środkowej, odkryto ogromny gliniany posąg Buddy. Nazwa „Ajina-Tepe” jest tłumaczona jako „wzgórze złych duchów” lub „wzgórze diabła”.

Sarazm

Starożytna osada datowana na IV-II wiek. PNE. Ważny zabytek historyczny Światowego Dziedzictwa, wpisany na listę UNESCO. Sarazm został odkryty w latach 70. XX wiek. W wyniku prac wykopaliskowych odkryto wiele dobrze zachowanych budynków, przedmiotów gospodarstwa domowego i narzędzi.

Tadżycki park narodowy

Stworzony w celu zachowania wyjątkowej przyrody Tadżykistanu. Powierzchnia parku wynosi około 2,6 miliona hektarów, obejmuje centralną część Pamir-Alay, Gorno-Badakhshan Autonomiczny Okręg, regiony Tavildara i Jirgatala. Miejsce to jest popularne wśród turystów preferujących eko-wypoczynek i podziwianie przyrody.

Górskie jezioro Iskanderkul

Znajduje się w górach Fann na wysokości ponad 2 km. nad poziomem morza. Ten zbiornik wodny nazywany jest sercem Gór Fann. Jedna z legend głosi, że Aleksander Wielki przechodził tędy ze swoją armią i tu stracił ukochanego konia. Jezioro nosi imię wielkiego wodza (w Azji Aleksander znany jest jako Iskander).

Zbiornik Kairakkum

Sztuczny zbiornik utworzony w połowie XX wieku w celach gospodarczych, który otrzymał przydomek „Morza Tadżyckiego”. W zbiorniku żyje wiele ryb handlowych, gniazduje kilka gatunków ptaków wędrownych. Powstała tu doskonała infrastruktura – powstały sanatoria, tereny rekreacyjne, obozy dla dzieci.

Jezioro Sareskie

Pojawił się w wyniku trzęsienia ziemi w 1911 roku. Duża część Pasma Muzkolskiego zawaliła się, tworząc pod nim głęboki wąwóz. Ten wąwóz został natychmiast wypełniony wodami rzeki Murghab. Tak więc pojawiło się najmłodsze jezioro na planecie. Niestety w wyniku tych naturalnych zmian zginęło ponad 100 osób.

Gorące źródło Garmchashma

Lecznicze źródło mineralne na zboczu pasma Shahdarya. W połowie XX wieku w miejscu, z którego wyszły wody, wybudowano zakład hydropatyczny, który funkcjonuje do dziś. Do końca XIX wieku miejscowi czcili źródło i wznosili małe ołtarze tam, gdzie woda wychodziła na powierzchnię.

Trasa Pamirska

Alpejska droga łącząca tadżyckie miasto Khorog i kirgiskie miasto Osz, o długości około 700 km. Jest to jedna z najbardziej malowniczych autostrad na świecie, wijąca się przez płaskowyże, bezdenne wąwozy, „marsjańskie równiny” i niegościnne górskie pustynie. Wielu podróżujących samochodami marzy o przejechaniu tego szlaku.