20 สถานที่ท่องเที่ยวยอดนิยมในรีโอเดจาเนโร

รีโอเดจาเนโรเป็นเมืองที่เต็มไปด้วยสีสันอันสดใส งานรื่นเริง มหาสมุทร และดวงอาทิตย์อันไม่มีที่สิ้นสุด เมืองนี้ตั้งอยู่บนชายฝั่งอ่าว Guanabara และเป็นหนึ่งในเมืองที่สวยที่สุดในอเมริกาใต้ ธรรมชาติได้มอบพื้นที่นี้อย่างไม่เห็นแก่ตัวชาวบราซิลเชื่อว่าพระเจ้าเองก็ประทานดินแดนที่สวยงามเช่นนี้ให้กับพวกเขา ดูเหมือนว่าชาวเมืองนี้มักจะมีวันหยุดภายใต้เสียงแซมบ้าที่ไม่หยุดหย่อน

ใครไม่เคยฝันที่จะปีนขึ้นไปบนยอดเขา Corcovado และมองดูพระเยซูคริสต์ผู้ไถ่หรือกระโดดลงไปในน้ำสีมรกตของมหาสมุทรแอตแลนติกบน Copacabana อันโด่งดัง? ในรีโอเดจาเนโร ความฝันกลายเป็นความจริง จิตวิญญาณอันสูงส่งที่นี่ผสมกับความคาดหวังถึงอันตรายที่มาจากสลัมที่มืดมน และอาการวิงเวียนศีรษะเล็กน้อยจากไกปิรินญาในค่ำคืนอันอ่อนโยน ทั้งหมดนี้คือริโอ

สิ่งที่เห็นและจะไปที่ไหนในรีโอเดจาเนโร?

สถานที่ที่น่าสนใจและสวยงามที่สุดสำหรับการเดินเล่น ภาพถ่ายและคำอธิบายสั้น ๆ

รูปปั้นพระเยซูคริสต์ผู้ไถ่บาป

อนุสาวรีย์ขนาดใหญ่สูง 38 เมตรเป็นสัญลักษณ์หลักและเป็นที่รู้จักมากที่สุดของรีโอเดจาเนโร ได้รับการติดตั้งในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ 20 บนภูเขา Corcovado ซึ่งสูงขึ้นไปเหนือเมืองประมาณ 700 เมตร จากบริเวณสังเกตการณ์ของรูปปั้น ทิวทัศน์อันงดงามของอ่าวซึ่งมีเนินเขาสีเขียวเว้าแหว่งเปิดออก ในช่วงเวลาใดของปี นักท่องเที่ยวจำนวนมากจะต่อคิวยาวเหยียด โดยหวังจะปีนขึ้นไปบนรูปปั้นพระหัตถ์ที่เหยียดออกของพระเยซูคริสต์ผู้ไถ่

ก้อนน้ำตาล

ภูเขาที่มีความสูงถึง 400 เมตร ซึ่งตั้งอยู่ภายในรีโอเดจาเนโร จุดชมวิวและสวนสาธารณะขนาดเล็กที่ตั้งอยู่บนยอดของอาคารแข่งขันกับรูปปั้นพระเยซูคริสต์ผู้ไถ่บาป คุณสามารถปีน Pao de Ascuar (ชื่อในภาษาโปรตุเกส) ได้โดยใช้รถเคเบิล ชื่อ "ชูการ์โลฟ" เกิดขึ้นเนื่องจากความคล้ายคลึงกับภาชนะพิเศษชื่อเดียวกัน ซึ่งชาวโปรตุเกสขนน้ำตาลมาจากบราซิล

โรงละครเทศบาล

โรงละครแห่งนี้สร้างขึ้นเมื่อต้นศตวรรษที่ 20 และกลายเป็นของตกแต่งของ Piazza Floriano ในทันที สถาปัตยกรรมของอาคารแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนถึงการผสมผสานของสไตล์ - ความผสมผสาน ในระหว่างการก่อสร้างได้นำอาคารของ Paris Opera มาเป็นต้นแบบ กลุ่มชาวต่างชาติที่มีชื่อเสียงมักแสดงบนเวทีละคร คณะนักร้องประสานเสียงท้องถิ่น วงซิมโฟนีออร์เคสตรา และคณะบัลเล่ต์ ก็ไม่ได้รับความนิยมไม่น้อย

หอสมุดหลวงโปรตุเกส

อาคารหรูหราสไตล์โปรตุเกส Manueline สร้างขึ้นในช่วงปี พ.ศ. 2423-2430 ห้องสมุดแห่งนี้ก่อตั้งขึ้นเพื่อส่งเสริมวัฒนธรรมและคุณค่าของมหานครในดินแดนของจักรวรรดิบราซิล จักรพรรดิเปดรูที่ 2 เป็นผู้วางศิลาฤกษ์ องค์ประกอบทางสถาปัตยกรรมหลายอย่างของอาคารเป็นไปตามเค้าโครงของพระราชวัง อาราม และอาสนวิหารอันโด่งดังของโปรตุเกส

พระราชวังทีราเดนเตส

อาคารต้นศตวรรษที่ XX สร้างขึ้นเพื่อการบริหาร เป็นที่ตั้งของสภานิติบัญญัติ ก่อนหน้านี้ เรือนจำตั้งอยู่ในบริเวณพระราชวัง ซึ่งเป็นที่ซึ่ง Joaquin Jose da Silva วีรบุรุษของชาติและนักสู้เพื่อเอกราชของบราซิลเสียชีวิต ภายในพระราชวังตกแต่งด้วยภาพวาดของจิตรกรชาวบราซิล โมเสกฝรั่งเศส และเฟอร์นิเจอร์ไม้แกะสลักในสไตล์โปรตุเกส

ปราสาทอิลฮา-ฟิสคาล

ปราสาทแห่งนี้ตั้งอยู่บนเกาะในอ่าว Guanabara นอกชายฝั่งรีโอเดจาเนโร สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2432 เพื่อรองรับความต้องการของกรมศุลกากร แต่ภายนอกดูเหมือนเป็นที่ประทับของราชวงศ์มากกว่า ด้านในเป็นพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์กองทัพเรือบราซิล สถาปัตยกรรมของปราสาทใช้การผสมผสานหลายรูปแบบ ของตกแต่งนำมาจากอังกฤษ เยอรมนี และประเทศอื่นๆ ในยุโรป

บันไดเซลารอน

บันไดหลากสีสูง 125 เมตร สร้างสรรค์โดย Jorge Selaron ศิลปินชาวชิลี ปรมาจารย์ได้สร้างสรรค์ผลงานทีละขั้นมาตั้งแต่ปี 1990 โครงการทางวัฒนธรรมเล็กๆ นี้ค่อยๆ กลายเป็นความหลงใหล และในที่สุดก็กลายเป็นบันไดยาว กระเบื้องหลายพันแผ่นที่นำเข้ามาจากต่างประเทศและพบในถังขยะถูกนำมาใช้สำหรับหันหน้าไปทางราวบันไดและขั้นบันได

โบสถ์กันเดลาเรีย

ครั้งหนึ่งเคยเป็นวิหารที่ใหญ่ที่สุดและงดงามที่สุดของจักรวรรดิบราซิล ตามเวอร์ชันหนึ่ง มันถูกก่อตั้งโดยนักเดินทางชาวสเปนในปี 1609 หลังจากที่พวกเขาสามารถหลีกเลี่ยงพายุร้ายได้ จนกระทั่งถึงศตวรรษที่ 18 มันเป็นโบสถ์ไม้ที่เรียบง่าย จากนั้นจึงมีการสร้างวิหารหินขึ้นแทนที่ภายใต้การดูแลของ F. Joao Rocio การเปิดครั้งนี้เกิดขึ้นในปี พ.ศ. 2354 ต่อหน้ากษัตริย์โปรตุเกส João VI

อาสนวิหารเซนต์เซบาสเตียน

วัดคาทอลิกหลักของเมืองหลวงของบราซิลซึ่งตั้งอยู่ในศูนย์กลางประวัติศาสตร์ของเมือง มหาวิหารแห่งนี้เปิดในปี 1979 โดยได้รับการตั้งชื่อเพื่อเป็นเกียรติแก่นักบุญอุปถัมภ์ของริโอเดจาเนโร - นักบุญเซบาสเตียน ภายนอกวิหารมีลักษณะคล้ายปิรามิดของอินเดีย และในขณะเดียวกันก็เป็นอาคารล้ำสมัยจากวรรณกรรมนิยายวิทยาศาสตร์ ในส่วนใต้ดินของวัดมีพิพิธภัณฑ์และห้องใต้ดินซึ่งมีการฝังศพบุคคลที่มีชื่อเสียง

อารามเซนต์เบเนดิกต์

อารามเบเนดิกติน ก่อตั้งเมื่อปลายศตวรรษที่ 16 จากการขอร้องของชาวท้องถิ่น อาคารของอารามถูกสร้างขึ้นในสไตล์บาโรก ด้านหน้าอาคารด้านนอกโดดเด่นด้วยรูปแบบที่เรียบง่ายและองค์ประกอบตกแต่งจำนวนเล็กน้อย ในทางกลับกันการตกแต่งภายในนั้นทำด้วยความงดงามเป็นพิเศษ - ผนังเบอร์กันดี, พื้นโมเสกหลากสี, การปั้นปิดทอง, ภาพวาดและประติมากรรมมากมายที่ตกแต่งภายใน

สวนพฤกษศาสตร์รีโอเดจาเนโร

สวนแห่งนี้มีพื้นที่หลายร้อยเฮกตาร์และตั้งอยู่ทางตอนใต้ของเมือง ก่อตั้งขึ้นในปี พ.ศ. 2351 ตามคำสั่งของราชวงศ์ พืชแปลกใหม่ที่น่าตื่นตาตื่นใจจากทั่วทุกมุมโลกถูกนำมาที่สวน ซึ่งปรับให้เข้ากับสภาพภูมิอากาศในท้องถิ่นได้อย่างรวดเร็ว ในขณะนี้ตัวแทนของสัตว์มากกว่า 7,000 ตัวเติบโตที่นี่ ในอาณาเขตมีสระน้ำ น้ำพุ ตรอกต้นปาล์ม และพื้นที่ที่มีธีมต่างๆ

ฟลาเมงโก พาร์ค

พื้นที่สีเขียวขนาดใหญ่ในเมือง ซึ่งนักออกแบบภูมิทัศน์ R. Burle Marx ทำงานอยู่ (เขายังทำงานเกี่ยวกับรูปลักษณ์ของทางเดินริมหาด Copacabana ด้วย) ภายในอาณาเขตของสวนสาธารณะมีการแข่งขันกีฬาต่าง ๆ เช่นการขี่จักรยานการวิ่งมาราธอนและอื่น ๆ คุณสามารถเห็นประชาชนเล่นกีฬาหรือพักผ่อนบนสนามหญ้าและม้านั่งสีเขียวได้ตลอดเวลาของวัน

เอ็นริเก ลาเก้ ปาร์ค

สวนสาธารณะตั้งอยู่ที่เชิงเขา Corcovado บนพื้นที่ 52 เฮกตาร์ ในภาคกลางมีคฤหาสน์มีเสน่ห์ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นของครอบครัวนักอุตสาหกรรม Enrique Lage สวนสาธารณะและพระราชวังได้รับรูปลักษณ์ที่ทันสมัยในปี 1920 ด้วยผลงานของสถาปนิก M. Vaudrel ผนังด้านนอกของอาคารปูด้วยหินอ่อนอิตาลี ซึ่งส่งมาจากมหาสมุทรโดยเฉพาะ ผนังตกแต่งด้วยผลงานของ Salvador Payalsa

ท่อระบายน้ำ Carioca

อาคารนี้ตั้งอยู่ในย่านชานเมืองที่งดงามของรีโอเดจาเนโร ในพื้นที่ซานตาเทเรซา สะพานแห่งนี้สร้างขึ้นในใจกลางเมืองเมื่อต้นศตวรรษที่ 18 การก่อสร้างได้รับการดูแลโดยวิศวกรทหารชาวโปรตุเกส สันนิษฐานว่าท่อระบายน้ำ Carioca จะสามารถจ่ายน้ำให้กับชุมชนได้ 3 แห่ง ปลายศตวรรษที่ 19 น้ำประปาไม่ได้ถูกใช้อีกต่อไป ทำให้ที่นี่กลายเป็นสะพานสำหรับการคมนาคมในเมือง ท่อระบายน้ำมีทิวทัศน์ที่ค่อนข้างงดงามซึ่งดึงดูดนักท่องเที่ยวจำนวนมาก

สนามกีฬามาราคาน่า

สนามกีฬาหลักของบราซิลและสัญลักษณ์ของประเทศที่ "มีฟุตบอลมากที่สุดในโลก" Maracanã กลายเป็นเวทีสำหรับการแข่งขันกีฬาที่ยิ่งใหญ่มากกว่าหนึ่งครั้ง ในปี 2559 การเปิดและปิดการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน XXXI เกิดขึ้นที่นี่ สนามกีฬาแห่งนี้สร้างขึ้นในกลางศตวรรษที่ 20 ในขณะนั้นเป็นสนามฟุตบอลที่ใหญ่ที่สุดในโลก หลังจากการบูรณะครั้งล่าสุด Maracana สามารถรองรับผู้ชมได้มากถึง 80,000 คน

ฟาเวลาส

กลุ่มสลัมในเมืองที่ครอบครองพื้นที่อันน่าประทับใจของริโอเดจาเนโร และทำให้เจ้าหน้าที่ของเมืองประสบปัญหามากมาย ในความเป็นจริง สลัมบราซิลนั้นเป็นโลกทั้งโลก วัฒนธรรมย่อยที่แยกจากกันและเป็นอิสระ และเป็น "รัฐภายในรัฐ" ผู้อยู่อาศัยในพื้นที่เหล่านี้มีความเป็นอิสระอย่างแท้จริง พวกเขาแทบไม่ต้องจ่ายค่าสาธารณูปโภค การค้ายาเสพติด และอาชญากรรมอื่นๆ มากมาย

ทะเลสาบโรดริโก เด ไฟรตัส

อ่าวที่งดงามซึ่งเชื่อมต่อกับมหาสมุทรแอตแลนติกผ่านช่องแคบแคบ ที่นี่เป็นสถานที่ยอดนิยมสำหรับชาวเมืองในการพักผ่อน ครอบครัวและบริษัทขนาดใหญ่มักมาที่ทะเลสาบแห่งนี้ น่าเสียดายที่น้ำในอ่าวไม่สะอาด แต่คุณสามารถใช้โครงสร้างพื้นฐานที่พัฒนาแล้วบนชายฝั่ง พายเรือ หรือเล่นวอลเลย์บอลชายหาดได้อย่างปลอดภัย Rodrigo de Freitas มีห้องออกกำลังกายและสนามเด็กเล่นฟรี

ชายหาดโคปาคาบาน่า

ชายหาดในเมืองรีโอเดจาเนโรที่ทอดยาว 4 กม. ตามแนวชายฝั่ง ตั้งแต่ 50-60 ปี ที่นี่เริ่มสร้างพื้นที่อยู่อาศัยชั้นสูง สถานที่แห่งนี้เริ่มได้รับความนิยมในหมู่โบฮีเมียยุโรป Avenida Atlantica ทอดยาวไปตามชายหาด ชาวบราซิลและนักท่องเที่ยวหลายล้านคนมาเยี่ยมชมโคปาคาบานาทุกปี และมีวันหยุดนักขัตฤกษ์มากมายที่จัดขึ้นบนชายหาด รวมถึงการเฉลิมฉลองปีใหม่ด้วย

ชายหาดอิปาเนมา

ชายหาดที่มีชื่อเสียงอีกแห่งหนึ่งของรีโอเดจาเนโรล้อมรอบด้วยพื้นที่อันทรงเกียรติ อิปาเนมาอยู่ติดกับโคปาคาบานา แต่ถือว่าปลอดภัยกว่าอย่างหลัง เนื่องจากอยู่ห่างจากพื้นที่สลัม แม้จะมีนักท่องเที่ยวจำนวนมาก แต่น้ำที่นี่ก็ถือว่าสะอาด (ขึ้นอยู่กับฤดูกาล) นอกจากนี้ บริเวณอิปาเนมายังมีคลื่นทะเลน้อยกว่า ดังนั้นครอบครัวที่มีเด็กและผู้สูงอายุจึงชอบคลื่นนี้มากกว่า

คาร์นิวัลในรีโอเดจาเนโร

วันหยุดประจำปี มหกรรมสีสัน ความรู้สึก จังหวะ และความสุขของชีวิตอย่างแท้จริง งานรื่นเริงของบราซิลถือเป็นมรดกที่จับต้องไม่ได้ของมนุษยชาติมายาวนาน มืออาชีพหลายพันคนจากโรงเรียนสอนเต้นแซมบ้าหลายแห่งจัดขบวนแห่ที่สนามซัมบาโดรม ซึ่งเป็นถนนที่มีแผงขายของซึ่งออกแบบมาเป็นพิเศษสำหรับกิจกรรมดังกล่าว นักเต้นแข่งขันกันในด้านทักษะ ความสวยงามของเครื่องแต่งกาย และขนาดของฉาก