สถานที่ท่องเที่ยว 30 อันดับแรกของปักกิ่ง

มรดกของจักรวรรดิ ความทรงจำของผู้สร้างการปฏิวัติ และแนวโน้มทางสถาปัตยกรรมสมัยใหม่ - นี่คือปักกิ่งในปัจจุบัน พระราชวังต้องห้ามอยู่ใกล้แค่เอื้อมจากสุสานของเหมาเจ๋อตงและ "ไข่" ซึ่งเป็นโรงละครโอเปร่าที่สร้างขึ้นในสไตล์ล้ำสมัย ด้วยปาฏิหาริย์ เจ้าหน้าที่ท้องถิ่นจึงพบสถานที่สร้างตึกระฟ้าและสวนสาธารณะ และพวกเขาทำสิ่งนี้พร้อมทั้งอนุรักษ์หูท่ง - ตรอกซอกซอยเก่าแก่และอาคารแบบจีนคลาสสิก

ปักกิ่งที่มีผู้คนพลุกพล่านมักจะมีเสียงดังอยู่เสมอ ดังนั้นการวางแผนวันหยุดพักผ่อนเมื่อมาเยือนเมืองนี้จึงไม่มีประโยชน์ อย่างไรก็ตาม ในวันธรรมดา คุณสามารถเพลิดเพลินกับความเงียบในบริเวณวัดหรือในอ้อมอกของธรรมชาติได้ สำหรับเมืองใหญ่ มีพื้นที่สีเขียวค่อนข้างเยอะและมีพื้นที่กว้างใหญ่

สิ่งที่เห็นและจะไปที่ไหนในปักกิ่ง?

สถานที่ที่น่าสนใจและสวยงามที่สุดสำหรับการเดินเล่น ภาพถ่ายและคำอธิบายสั้น ๆ

เมืองต้องห้าม

คอมเพล็กซ์พระราชวังมีพื้นที่ 720,000 ตารางเมตรและมีอาคาร 980 หลัง ตามตัวชี้วัดเหล่านี้เขาไม่มีความเท่าเทียมกันในโลก เป็นที่ประทับหลักของจักรพรรดิ์ 24 พระองค์ในราชวงศ์หมิงและราชวงศ์ชิงมาเกือบ 500 ปี หลังจากการสละราชสมบัติของผู่ยี่จากบัลลังก์และการปฏิวัติ พระราชวังต้องห้ามในปี พ.ศ. 2468 ได้กลายเป็นพิพิธภัณฑ์ที่เก็บสมบัติของราชวงศ์ต่างๆ สถานที่แห่งแรกของจีนที่รวมอยู่ในรายการมรดกโลกขององค์การยูเนสโก

กำแพงเมืองจีน

แหล่งท่องเที่ยวหลักของจีนซึ่งตามตำนานนั้นมองเห็นได้จากอวกาศ เริ่มสร้างขึ้นในศตวรรษที่ 3 ก่อนคริสต์ศักราช มันมีความสำคัญอย่างมากในการป้องกัน ความหนาของผนังแตกต่างกันไปตั้งแต่ 5 ถึง 8 เมตรและความสูงอยู่ที่ 6 ถึง 10 เมตร สร้างเสร็จอย่างต่อเนื่องจนถึงกลางศตวรรษที่ 17 ความยาวปัจจุบันมากกว่า 21,000 กม. ปาต้าหลิงเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่มีผู้เข้าชมมากที่สุด มันผ่านไปใกล้ปักกิ่ง

สุสานราชวงศ์หมิง

กลุ่มสุสานตั้งอยู่บนเนินเขา Tianshou จักรพรรดิ์แห่งราชวงศ์หมิง 13 พระองค์ เริ่มต้นด้วยจูตี้ ประทับอยู่ที่นี่ เมื่อรวมกับสุสานของราชวงศ์ชิงแล้ว ก็รวมอยู่ในรายชื่อแหล่งมรดกโลกขององค์การยูเนสโก ถนนสู่สุสานตกแต่งด้วยรูปปั้นสัตว์และสัตว์ในตำนาน สถานที่นี้ได้รับเลือกให้เป็นสถานที่ฝังศพโดย Zhu Di เอง ซึ่งย้ายเมืองหลวงของประเทศไปที่ปักกิ่ง ในระหว่างการก่อสร้างพวกเขาปฏิบัติตามหลักฮวงจุ้ย

วิหารแห่งสวรรค์ (เทียนถัน)

สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 1420 และตั้งอยู่ในพื้นที่สวนสาธารณะ ลักษณะโค้งมนของอาคารวัดไม่ใช่เรื่องปกติสำหรับประเทศจีน เชื่อกันว่านี่คือวิธีที่ผู้เขียนโครงการพยายามเป็นสัญลักษณ์ของท้องฟ้า ในวันครีษมายัน องค์จักรพรรดิเองก็สวดภาวนาขอพืชผลที่นี่ ประเพณีนี้กินเวลานานหลายศตวรรษ ปัจจุบันกลุ่มวัดและอารามเป็นหนึ่งในกลุ่มที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ มีพื้นที่ประมาณ 280 เฮกตาร์

พระราชวังฤดูร้อน (อี้เหอหยวน)

นี่เป็นทั้งที่ประทับของจักรพรรดิและบริเวณสวนสาธารณะ การก่อสร้างดำเนินการในกลางศตวรรษที่ 18 กลุ่มสถาปัตยกรรมตั้งอยู่ที่ประตูด้านทิศตะวันออก และบนภูเขาแห่งความยืนยาวก็มีหอธูปซึ่งสร้างขึ้นเพื่อเป็นเกียรติแก่พระพุทธเจ้า กลุ่มคลอง ศาลา ห้องแสดงภาพเขียน ทะเลสาบเทียม และเกาะต่างๆ ถือเป็นผลงานชิ้นเอกของการออกแบบภูมิทัศน์ของจีน ตั้งแต่ปี 1998 เป็นต้นมา ได้รับการรวมอยู่ในรายการมรดกโลกของ UNESCO

ฉางลาน แกลเลอรี่

ตั้งอยู่ในอาณาเขตของพระราชวังฤดูร้อนและเชื่อมต่อส่วนที่แยกจากกัน สร้างขึ้นในปี 1750 และถูกทำลายเกือบทั้งหมดในอีกหนึ่งศตวรรษต่อมา แต่ได้รับการบูรณะใหม่ ความพิเศษของข้อความที่ครอบคลุมนี้คือ 273 ส่วน ซึ่งเหนือสิ่งอื่นใดประกอบด้วยภาพฉากการต่อสู้และทิวทัศน์ จำนวนเรื่องทั้งหมดประมาณ 14,000 มีรายชื่ออยู่ใน Guinness Book of Records

จตุรัสเทียนอันเหมิน

จัตุรัสกลางกรุงปักกิ่งเป็นจัตุรัสที่ใหญ่ที่สุดจนถึงศตวรรษที่ 20 ครอบคลุมพื้นที่กว่า 440,000 ตารางเมตร ที่นี่เหมาเจ๋อตงได้ประกาศการก่อตั้งสาธารณรัฐประชาชนจีน นอกจากนี้ยังเป็นที่รู้จักจากเหตุการณ์ที่น่าเศร้า เช่น การเผาตัวเองเป็นกลุ่มในปี 2544 หรือการปราบปรามการประท้วงในปี 2532 สถานที่ท่องเที่ยว: สุสานเหมาเจ๋อตง, อนุสาวรีย์วีรบุรุษของประชาชน, ประตูแห่งสันติภาพแห่งสวรรค์, ศูนย์ศิลปะการแสดงแห่งชาติ

ประตูแห่งสันติภาพสวรรค์

ทางเข้าหลักสู่อิมพีเรียลซิตี้ สร้างขึ้นในปี 1420 ได้รับความเสียหายหลายครั้ง รวมทั้งถูกฟ้าผ่าด้วย และได้รับการบูรณะใหม่ ในอดีตมีการอ่านพระราชกฤษฎีกาของจักรพรรดิ ผู้ปกครองแห่งอาณาจักรกลางเองก็เดินผ่านประตูเพื่อสวดภาวนาและละทิ้งเครื่องบูชา ในศตวรรษที่ 20 รูปของเหมาเจ๋อตุงถูกแขวนไว้เหนือประตู และด้านข้างมีโปสเตอร์สองใบที่มีสโลแกนและความปรารถนาสำหรับชาวจีน

สุสานของเหมาเจ๋อตง

สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2520 บนจัตุรัสเทียนอันเหมิน โลงศพพร้อมศพของผู้นำระยะยาวของพรรคคอมมิวนิสต์จีนและประเทศเหมาเจ๋อตงได้รับการติดตั้งไว้ในโถงผู้มาเยือน Hall of Revolutionary Achievement เล่าถึงนักการเมืองและพรรคพวกของเขาในช่วงรัฐประหาร มีรูปปั้นหินอ่อนของเหมาอยู่ที่โถงทิศเหนือ และภาพสถานที่ท่องเที่ยวของจีนจะถูกรวบรวมไว้ที่โถงทิศใต้ มีโรงภาพยนตร์ในอาคาร

วัดยงเหอกุน

หมายถึงนิกายของพุทธศาสนาแบบทิเบต ในระหว่างการก่อสร้างในปี พ.ศ. 2507 ได้มีการตัดสินใจผสมผสานรูปแบบคลาสสิกของจีนและทิเบตเข้าด้วยกัน ในห้องโถงกลางมีพระพุทธรูป 3 องค์ แสดงถึงอดีต ปัจจุบัน และอนาคต พิธีหลักจะจัดขึ้นในห้องโถงธรรมจักร และ “ศาลา 10,000 โชค” โดดเด่นด้วยรูปปั้นพระศรีอริยเมตไตรยซึ่งมีความสูง 26 เมตร แกะสลักจากไม้จันทน์

วัดขงจื้อ

สร้างขึ้นในปี 1302 และเปิดเป็นพิพิธภัณฑ์มาตั้งแต่ปี 1911 เป็นวัดขงจื๊อที่ใหญ่เป็นอันดับสองของจักรวรรดิซีเลสเชียล พื้นที่คอมเพล็กซ์แบ่งออกเป็น 4 หลามากกว่า 20,000 ตร.ม. ที่นี่ชื่อของผู้คน 50,000 คนที่สอบผ่านผลงานของขงจื๊อถูกจารึกไว้บนแผ่นหิน และ 189 steles ถูกปกคลุมไปด้วยคำพูดของปราชญ์ นิทรรศการหลักของพิพิธภัณฑ์ตั้งอยู่ในศาลาแห่งการเรียนรู้อันยิ่งใหญ่

พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติจีน

ในรูปแบบปัจจุบัน ปรากฏในปี พ.ศ. 2546 หลังจากการควบรวมระหว่างพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์จีนแห่งชาติและพิพิธภัณฑ์การปฏิวัติจีน ทั้งสองแห่งนี้ก่อตั้งขึ้นในปี พ.ศ. 2502 และอยู่ในอาคารเดียวกัน ตั้งแต่ปี 2550 ถึง 2554 พิพิธภัณฑ์ถูกปิดเนื่องจากมีการบูรณะใหม่ พื้นที่จัดแสดงนิทรรศการเพิ่มขึ้น 3 เท่า และปรับปรุงนิทรรศการ คอลเลกชันครอบคลุมระยะเวลา 5 พันปี มีการติดตั้งนาฬิกานับถอยหลังที่ด้านหน้าอาคารก่อนเกิดเหตุการณ์สำคัญ

ศูนย์ศิลปะการแสดงแห่งชาติ

อาคารแห่งอนาคตแห่งนี้สร้างขึ้นในเมืองหลวงของจีนตั้งแต่ปี 2544 ถึง 2550 โดยมี Paul Andreu เป็นผู้รับผิดชอบโครงการนี้ แม้หลังจากเริ่มงานแล้ว ข้อพิพาทยังคงดำเนินต่อไปเกี่ยวกับความสะดวกของพวกเขา โดมทรงรีที่ทำจากไทเทเนียมและกระจกไม่เหมาะกับศูนย์กลางประวัติศาสตร์ของเมืองอย่างชัดเจน ผู้คนเรียกโรงละครโอเปร่าแห่งนี้ว่า "ไข่" อย่างแน่นอนเพราะมีรูปร่างที่แปลกตา มีการสร้างอ่างเก็บน้ำเทียมขึ้นรอบๆ ศูนย์กลาง ภายใน - 3 ห้องโถง 6,500 ที่นั่ง

พิพิธภัณฑ์ทุน

ตามการจำแนกประเภทสามารถนำมาประกอบกับตำนานท้องถิ่นได้ ภายในปี 1981 อาคารสมัยใหม่ในสไตล์อาร์ตนูโวได้ถูกสร้างขึ้นสำหรับพิพิธภัณฑ์โดยเฉพาะ การผสมผสานระหว่างกระจกและคอนกรีตทำให้เป็นทั้งวัสดุพื้นฐานและน้ำหนักเบา บนชั้น 7 มีนิทรรศการถาวรหลายแห่งเกี่ยวกับอดีตของจีน นิทรรศการชั่วคราวครอบคลุมประวัติศาสตร์ยุคร่วมสมัย เงินทุนประกอบด้วยพื้นที่เก็บข้อมูล 200,000 หน่วย

798 โซนศิลปะ

ในปี 1950 มีการสร้างโรงงานในบริเวณนี้ ในช่วงทศวรรษที่ 90 โรงงานแห่งนี้ไม่ได้ทำงานเต็มประสิทธิภาพอีกต่อไป และพื้นที่ดังกล่าวก็ถูกเช่าไป Beijing Academy of Fine Arts เช่าห้องหลายห้อง จากนั้นศิลปินแต่ละคนก็เริ่มตามทัน พวกเขาเปิดเวิร์กช็อป แกลเลอรี หรือเพียงแค่อาศัยอยู่ที่นี่ โซนศิลปะค่อยๆ เต็มไปด้วยร้านอาหาร ร้านขายของตามธีม ร้านขายของที่ระลึก และห้องนิทรรศการ

โรงละครเฉาหยาง

ก่อตั้งขึ้นในปี พ.ศ. 2527 ความเชี่ยวชาญหลักคือการสร้างการแสดงกายกรรม นอกจากห้องแสดงแล้ว ยังมีโรงภาพยนตร์ 3 ห้องบนพื้นที่ 3,000 ตร.ม. โปรแกรมจะแสดงวันละสองครั้ง เมื่อแสดงละคร ศิลปินพยายามที่จะคำนึงถึงประเพณีของจีน ใช้อุปกรณ์ประกอบฉากที่แท้จริงหรือดนตรีที่เหมาะสม ตัวเลขผสมผสานระหว่างความสวยงาม ความชำนาญ ความสง่างาม และความเสี่ยงบางประการ

โรงละครสีแดง

ชื่อนี้ได้มาจากสีของผนังอาคารที่ตั้งอยู่ในเขตประวัติศาสตร์ของเมืองหลวงของจักรวรรดิซีเลสเชียล การแสดงประกอบด้วยการแสดงกายกรรมที่มีองค์ประกอบของกังฟู ศิลปินไม่ใช้ประกัน ซึ่งทำให้การแสดงนี้น่าตื่นเต้นยิ่งขึ้น บนหน้าจอ คำภาษาจีนที่พูดจากบนเวทีจะถูกแปลเป็นภาษาอังกฤษ ระหว่างการแสดงห้ามถ่ายทำในห้องโถง

โอลิมปิกพาร์ค

สร้างขึ้นเป็นเวลาหลายปีสำหรับการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกปี 2008 พื้นที่ - 1,135 เฮกตาร์ วัตถุหลักของอุทยานคือสนามกีฬา "รังนก" และวังสำหรับกีฬาทางน้ำ "Water Cube" เมื่อการแข่งขันสิ้นสุดลง พวกเขาถูกดัดแปลงให้เป็นศูนย์รวมความบันเทิงและศูนย์ดนตรีและวาไรตี้ตามลำดับ นอกจากนี้ สวนสาธารณะยังมีพื้นที่สีเขียวขนาดใหญ่และสถานที่ท่องเที่ยว เช่น ชิงช้าสวรรค์

ถนนหวังฝูจิ่ง

หนึ่งในหลอดเลือดแดงทางการค้าของเมืองหลวงของจีน คนเดินเท้าเกือบทั้งหมด ความยาวไม่ถึงหนึ่งกิโลเมตรและมีร้านค้าประมาณ 200 แห่ง นอกจากแบรนด์ดังแล้ว Wongfujing ยังมีสินค้าที่ผลิตในท้องถิ่น รวมถึงสินค้าทำมือด้วย ถนนสายนี้มีอายุย้อนไปถึงสมัยราชวงศ์หยวนซึ่งก่อตั้งขึ้นเมื่อ 700 ปีที่แล้ว ได้รับการตั้งชื่อปัจจุบันในอีก 200 ปีต่อมาในสมัยราชวงศ์หมิง

หนานโหลวกู่ หูท่ง

ถนนแคบๆ ที่มีชื่อนี้เป็นตัวแทนของถนนสายเก่าหูท่ง ทอดยาว 800 เมตร ในพื้นที่ตงเฉิง สร้างขึ้นในสมัยราชวงศ์หยวน และได้รับชื่อปัจจุบันในสมัยราชวงศ์ชิง มันไม่ได้ถูกสร้างขึ้นใหม่มานานหลายศตวรรษ แต่อาคารต่างๆ มักจะเปลี่ยนความเชี่ยวชาญของพวกเขา ขณะนี้นักท่องเที่ยวในท้องถิ่นได้รับคำแนะนำจากนักท่องเที่ยวมากขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาจึงเปิดร้านค้าและร้านอาหารเล็กๆ

สำนักงานใหญ่กล้องวงจรปิด

การก่อสร้างตึกระฟ้านี้กินเวลาตั้งแต่ปี 2547 ถึง 2552 อาคารนี้สงวนไว้สำหรับสำนักงานใหญ่ของสถานีโทรทัศน์กลางของจีน นอกจากนี้ยังมีสำนักงาน ห้องนิทรรศการ โรงแรม โรงละคร และศูนย์วัฒนธรรมอยู่ภายใน รูปร่างของตึกระฟ้านั้นผิดปกติ: หอคอยสองหลังเอียงเข้าหากันเล็กน้อยเชื่อมต่อกันด้วยแพลตฟอร์มทั่วไปที่ด้านล่างและมีทางเดิน 75 เมตรที่ด้านบน ความสูง - 234 เมตร

ตึกระฟ้า Wangjing SOHO

เมื่อเมืองต้องการอาคารสำนักงานสำหรับตัวแทนของบริษัทต่างชาติ จึงตัดสินใจสร้างตึกระฟ้าในย่านหวางจิง อาคารทั้งสามหลังซึ่งมีลักษณะคล้ายภูเขา ออกแบบโดย Zaha Khalid ในปี 2012 การออกแบบภายนอกไม่มีมุมที่แหลมคม มีเพียงเส้นเรียบเท่านั้น ระบบน้ำประปาของตึกระฟ้าก็มีความสำคัญเช่นกัน ซึ่งช่วยให้ประหยัดน้ำได้มากถึง 42% จากบรรทัดฐานที่ยอมรับโดยทั่วไป

สวนสันติภาพ

บนพื้นที่หลายเฮกตาร์จะมีการรวบรวมสำเนาของสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญของโลก นอกจากความสวยงามที่ยังคงมีอยู่จนถึงทุกวันนี้ เช่น หอไอเฟล ซิดนีย์โอเปร่าเฮาส์ แกรนด์แคนยอน และอาสนวิหารน็อทร์-ดาม ก็ยังมีม้าโทรจันที่มาจากตำนานตลอดจนประภาคารที่สาบสูญของ อเล็กซานเดรีย วัตถุส่วนใหญ่สร้างในอัตราส่วน 1:8 อุทยานแห่งนี้เป็นสถานที่สำหรับจัดวันหยุดประจำชาติของชนชาติต่างๆ

สวนสนุก "หุบเขาแห่งความสุข"

มันกลายเป็นทางเลือกแทนดิสนีย์แลนด์และเริ่มรับนักท่องเที่ยวมาตั้งแต่ปี 2549 มีพื้นที่ 500,000 ตารางเมตร แบ่งออกเป็น 6 โซนตามธีม โดยแต่ละโซนมีธีมของตัวเองและรูปลักษณ์ที่สอดคล้องกัน กรีกโบราณ, มายา, Wild World, แอตแลนติส, Ant Country, Fairy Kingdom มีสถานที่ท่องเที่ยวกว่าร้อยแห่ง นอกจากนี้ภายในอุทยานยังมีร้านกาแฟ ร้านค้า สถานที่พักผ่อนหย่อนใจอีกด้วย

ทะเลสาบโฮ่วไห่

ผ่านช่องทางเชื่อมต่อกับทะเลสาบซีไห่และเฉียนไห่ มีร้านอาหารบนชายฝั่งที่เสิร์ฟอาหารจากอาหารหลากหลายจากทั่วโลก ต้องขอบคุณพวกเขาที่ทำให้ย่านนี้มีชื่อเสียงในด้านสถานบันเทิงยามค่ำคืน คุณสามารถจองทริปล่องเรือรอบโฮ่วไห่ด้วยเรือลำเล็กที่ตกแต่งสไตล์จีน มีสะพานหินกว้างทอดข้ามทะเลสาบ มีสถานที่ท่องเที่ยวใกล้เคียงมากมาย เช่น สนามแข่ง หรือพระราชวัง Gongwangfu

สวนสัตว์ปักกิ่ง

ชื่อแรกคือ "สวนแห่งสัตว์หมื่นตัว" ก่อตั้งขึ้นในปี 1908 หลังจากเกือบครึ่งศตวรรษ ถึงเวลาสำหรับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่: มีการแนะนำสายพันธุ์ใหม่มากมาย กรงขนาดใหญ่สำหรับลิง หมีแพนด้า สิงโต ช้าง และสัตว์อื่นๆ ถูกสร้างขึ้นบนพื้นที่ 50,000 ตารางเมตร ปัจจุบันสวนสัตว์มีสัตว์เลี้ยงประมาณ 7,000 ตัว อาคารบางแห่งยังเป็นส่วนหนึ่งของนิทรรศการและมีลักษณะทางสถาปัตยกรรมเป็นของตัวเอง

หยวนหมิงหยวน

กลุ่มสวนและพระราชวังก่อตั้งขึ้นในปี 1707 ครอบคลุมพระราชวัง อาคารทางศาสนา อ่างเก็บน้ำเทียม มันถูกทำลายในกลางศตวรรษที่ 19 ยังไม่ได้รับการบูรณะ แต่รายละเอียดบางส่วนของภูมิทัศน์ยังคงถูกดึงออกมาอย่างดีจนถึงทุกวันนี้ แม้แต่ซากปรักหักพังของพระราชวังสไตล์ยุโรปก็ยังดูเรียบร้อยและงดงาม เราเยี่ยมเยียนนักท่องเที่ยวทัดเทียมกับความงามอื่น ๆ ของเมือง

สวนพฤกษศาสตร์ปักกิ่ง

อาณาเขตเป็นพื้นที่ปะปน-ภูเขา-ที่ราบ พื้นที่ประมาณ 130 เฮกตาร์ สวนแบ่งออกเป็นโซนต่างๆ ได้แก่ สถานที่สำหรับการทดลอง กลุ่มนักท่องเที่ยว และพื้นที่ที่มีการจำกัดการเข้าถึง พืช - ประมาณ 3 พันชนิด สวนบอนไซมีต้นไม้ที่มีอายุมากกว่าพันปี และได้รวบรวมต้นพีชจำนวน 60 สายพันธุ์ ในสวนมีร้านกาแฟและร้านอาหารตลอดจนทางเดินพร้อมป้ายบอกรายละเอียดเพื่อความสะดวกของนักท่องเที่ยว

สวนสาธารณะจิงซาน

ชื่อนี้แปลว่า "อุทยานภูเขาภูมิทัศน์" หรือ "วิวจากภูเขา" ก่อตั้งเป็นสวนจักรพรรดิ ด้วยเหตุนี้จึงมีการสร้างเนินเขาที่สูงกว่า 47 เมตรขึ้นมา บริเวณใกล้เคียงมีเนินเขาเล็กๆ 4 ลูก แต่ละหลังมีศาลาจีนคลาสสิก Jingshan เป็นสถานที่รวมตัวของผู้สูงอายุ พวกเขามีส่วนร่วมในการเต้นรำ ฝึกสมาธิ และเดินเล่นเป็นกลุ่มในสวนสาธารณะ

สวนสาธารณะเป่ยไห่

ตั้งอยู่ติดกับพระราชวังต้องห้าม พื้นที่ประมาณ 69 เฮกตาร์ ทะเลสาบชื่อเดียวกันครอบครองพื้นที่ประมาณครึ่งหนึ่ง อุทยานแห่งนี้มีประวัติศาสตร์อันยาวนานย้อนกลับไปถึงศตวรรษที่ 10 แต่จนถึงปี พ.ศ. 2468 ประชาชนทั่วไปจึงได้รับอนุญาตให้เข้าไปได้ มีวัตถุที่โดดเด่นมากมายที่นี่ เช่น สถูปไป๋ต้าสูง 40 เมตร วัดพุทธยูนนาน ศาลามังกรทั้ง 5 หินไท่หู และ "สวนในสวน" ที่เรียกว่าห้องโถงจิงซิน